zapraszam do przejrzenia moich ogólnych przekonań!

Podziwiaj swój portret osobowy.

Mówisz, że ktoś narzeka na swoją niepełnosprawność to zanim tak stwierdzisz sprawdź czy taka osoba nie potrzebuje po prostu żebyś z nią posiedział, wysłuchał. 

Zobacz jak to jest zmagać się na co dzień z utrudnieniami ruchowymi 

a dopiero wtedy coś mów. 

Weź przyjrzyj się im z bliska a nie wyłącznie z daleka.

Zapytaj jak się mam? 

Może niewiele z Was czytelników o tym wie, ale dla mnie namiastką zdrowego życia jest prowadzenie tego Bloga, bo to właśnie na nim funkcjonuje w pełni samodzielnie.

Miejmy na uwadze to, że osoby z niepełnosprawnością wymagają codziennego wsparcia osób trzecich, ale przede wszystkim chcą żyć w miarę możliwości po swojemu, mieć własne cele, marzenia spoza obszaru własnej choroby.

Nie chcę żeby ona była numerem jeden, ponieważ najbardziej zależy mi żeby dostrzegać siebie jako osobę, której obecność jest ważna.

Przydaje się , ale nie tylko przy okazji niepełnosprawności, bo najważniejszą kwestią jest tutaj żeby każdy człowiek mógł się czuć użyteczny.

Nie ważne gdzie , ale osoby z niepełnosprawnością po prostu potrzebują zauważenia.

Na swoim blogu jestem szczerze prawdziwa.

Jestem taką istotą , którą chciałam budować już od wielu lat. 

Tymczasem to już trwa, trzymam się tego mocno.

Nie zamierzam wypuszczać!

To właśnie mój Blog jest dla mnie miejscem poczucia ulgi w swojej niepełnosprawności.

Co jest ciekawą , niesamowicie trwałą inspiracją unoszącą w górę.

Jest to obraz realnie rzeczywisty.

Jest to także ciągła i niesamowita nauka radzenia sobie z wieloma różnorodnymi emocjami, codziennymi kłopotami.

Stawianie pewnych, odważnych kroków według własnych potrzeb, bo Ja to wyłącznie Ja a nie ktoś obok. 

Ludzie obok to moje wsparcie, ale nikt nigdy nie będzie mną i niech tak zostanie.